Hoe het hoort of wat ik leuk vind...?
Als ik terugkijk op mijn leven dan zie ik hoe ik best een lange tijd de dingen een soort van op de automatische piloot heb gedaan... Op de basisschool kreeg ik een havo/vwo advies. Dat betekende dat ik super hard mijn best ging doen om er het meeste uit te halen zodat het vwo werd. Dat lukte, niet perse omdat ik super intelligent was, maar vooral door de combinatie met mijn doorzettingsvermogen en de wil het te halen. Omdat ik mijn vwo diploma gehaald had ging ik van daaruit naar de universiteit. Gek genoeg is het in die tijd eigenlijk niet eens echt in me op gekomen dat ik ook naar het hbo zou kunnen gaan... Blijkbaar zat er een overtuiging dat als het 'hogere' haalbaar was, dat dan ook altijd het 'betere' was. Ook het diploma van de universiteit had ik gehaald, ik denk niet dat het in mijn beleving een optie was om het niet te halen... Het was niet letterlijk bloed zweet en tranen, maar figuurlijk zo af en toe zeker wel.
Zoals het 'hoort' ging ik na mijn studie aan het werk, vol goede moed om de wereld te verbeteren. Al snel werd ik geconfronteerd met een wereld die heel anders bleek te zijn dan dat waar ik in (studie)boeken over leerde. Een werkelijkheid die zoveel weerbarstiger, logger, chaotisch en complex is dan ik me had kunnen voorstellen. Een wereld waarin ik maar weinig grip ervoer en al helemaal niet het gevoel had van betekenis te zijn. Hoewel ik dacht dat ik alle juiste stapjes had gezet, liep ik vast... Zo mijn best gedaan om goede cijfers te halen maar van het leven zelf wist ik blijkbaar nog niet zoveel af...
Voor mijn gevoel, of eigenlijk beter gezegd; voor mijn ego ging ik een enorme stap 'terug' toen ik besloot als barista in een espressobar te gaan werken. Wat ik me toen nog niet realiseerde is hoe waardevol en helend dit voor mij is geweest. Want in plaats van te presteren en altijd het hoogste na te jagen, kon ik hier ontdekken hoe fijn het is om blij te worden van de dingen die je doet. Ik kon genieten van het maken van lekkere en mooie espresso's en cappuccino, leuke en inspirerende ontmoetingen en gesprekken. Klein en simpel, en precies daardoor zo mooi en groots.
Van daaruit vervolgde mijn weg zich, langzaamaan weer naar werk met 'gewicht' want nog steeds zat er een egostuk wat me influisterde dat je status mede bepaald wordt door het werk wat je doet. En hoe wat ik deed dus nog erg verbonden was met mijn identiteit.
Hobby's
Als je mij een aantal jaar geleden had gevraagd waar ik blij van werd dan had ik je waarschijnlijk glazig aangekeken. Ik vond het en schokkende gewaarwording dat ik eigenlijk geen idee had waar ik nu echt blij van werd... In de overtuiging dat 'hoger' altijd 'beter' is was ik ergens onderweg mijn eigen plezier, vuur en keuze kwijtgeraakt. Ik weet zelf niet eens wanneer dit precies gebeurt is, het voelt een beetje alsof ik slapend door mijn leven ben gegaan, alsof ik niet echt met hart en ziel aanwezig was, maar gewoon deed wat ik dacht dat er van me verwacht werd...
En net zoals een rivier opdroogt als deze niet gevoed wordt met water, en planten doodgaan zonder voeding (water, zon enzovoorts). Zo gebeurt dat ook met mensen. Als ze niet met levensenergie gevoed worden, droogt de bron van levensvreugde, plezier en passie langzaam op... Het leven wordt dan dof, dor en vlak en langzaam verdwijnt de twinkeling in je ogen.
Mijn reis vervolgde zich in het (opnieuw) ontdekken waar ik blij van werd... op zoek naar een hobby zullen we maar zeggen. En dat voelde in eerste instantie best een beetje ongemakkelijk en geforceerd. Iets doen enkel en alleen om het simpele gegeven dat het mij plezier geeft was niet iets wat ik geleerd had. Wat ik me wel realiseerde is dat je, om iets te leren, je moet oefenen. En dat ben ik dus gaan doen... Van kleuren tot dansen, zingen, muziek maken, yoga, naar concertjes tot huppelen in het bos en leren spelen op mijn Ukelele.
Doen waar je blij van wordt...
Langzaamaan ontdekte ik hoeveel energie het geeft om de dingen te doen waar je blij van wordt. En waar voorheen mijn kompas gericht was op 'hoger' en 'beter' raakt mijn kompas nu steeds meer uitgelijnd op de dingen die ik leuk vind. Waar mijn innerlijke vuur van aangaat. De dingen waar ik blij van wordt en van opbloei (en dit is ook precies waar De kracht van Verbinden uit voortgekomen is...).
Onlangs was ik op mijn werk (als geestelijk verzorger in het verpleeghuis) in gesprek met mijn collega (psycholoog). We spraken over de mate waarin we voor ons gevoel op onze plek zitten in ons werk. In dit gesprek werd ik mij weer even heel erg bewust van de dingen in mijn werk waar ik blij van wordt en de dingen die stroperiger en meer als 'moeten' voelen. Eén van de dingen waar ik heel blij van wordt is 1-op-1 in gesprek zijn over een worsteling of dilemma. Ik voel dan in mezelf hoe ik helemaal aan ga en op mijn best ben. Niet omdat ik oplossingen heb, maar omdat mijn kracht zit in het zichtbaar maken van patronen en dynamieken. In jou, tussen mensen en in relaties. Ik trek je als het ware naar een ander perspectief waardoor je andere/nieuwe dingen kunt gaan zien. Door te zien, voelen en begrijpen wat er werkelijk speelt kun jij je anders gaan verhouden tot de situatie. En op het moment dat jij je anders verhoudt tot een situatie kun je andere keuzes gaan maken.
Radicale verantwoordelijkheid
Uiteindelijk betekent dit een radicaal verantwoordelijkheid nemen voor wie je bent, wat je denkt en wat je doet. Pas dan ga je jezelf echt dragen. Je gaat dan van slachtoffer van het leven naar de winnaarsdriehoek (zie de Love Note: De drama carrousel) waarbij je co-creator wordt van het leven... Denk je eens in hoe de wereld er dan uit zou kunnen zien...
Daarom vanaf nu ook 1-op-1 Bespiegelingen bij De Kracht van Verbinden. Neem contact (post@reneeoverboom.nl) op voor meer informatie of het plannen van een afspraak.
Quickie
De quickie van deze week is, wat ik noem, de Universumademhaling. Een manier van ademhalen die je helpt om van perspectief te shiften en als je van perspectief shift kun je alles in een ander licht zien.
❤️
Renée
