* Zo binnen zo buiten (26 juli 2023)
* De wijsheid van de camping (9 augustus 2023)
* De zin van het leven (5 juli 2023)
Vorige week opende ik Instagram en popte er een herinnering op, het was precies 1 jaar geleden dat ik mijn eerste bestelling ceremoniële cacao thuis ontving. Vanaf dat moment heb ik bijna dagelijks een kopje cacao gedronken.
Het was een kleine week daarvoor, op de verjaardag van een dierbare vriendin van me dat ik voor het eerst zelf rauwe cacao dronk. En het was liefde op het eerste gezicht. Nu ben ik altijd al een chocolade liefhebber geweest, hoe puurder hoe beter... maar rauwe cacao is toch echt van een andere orde.
In mijn cacao ceremonies vergelijk ik het altijd met keltisch zeezout versus keukenzout of kokosbloesemsuiker versus kristalsuiker. Hopelijk begrijp je dat het keukenzout, de kristalsuiker en de chocolade in deze vergelijkingen bij elkaar horen en zo ook het keltisch zeezout, de kokosbloesemsuiker en de rauwe cacao.
Waarin de eersten met elkaar overeen komen is dat ze sterk bewerkt zijn. Als iets, figuurlijk gesproken, uit bouwstenen bestaat. Zou je kunnen zeggen dat alle bouwstenen uit elkaar zijn gehaald en voor het eindproduct slechts enkele bouwstenen behouden zijn. Het gevolg hiervan is dat hetgeen wat overblijft vaak 'leeg' is. Ik bedoel hiermee dat het weinig voedzame stoffen meer bevat en het ons lichaam vaak eerder verarmt dan verrijkt.
Het keltisch zeezout, de kokosbloesemsuiker en de rauwe cacao daarentegen zijn nagenoeg onbewerkt. Ik zeg nagenoeg omdat enige bewerking noodzakelijk kan zijn om iets geschikt te maken voor consumptie. Waar het om gaat is dat het nog een 'compleet' geheel is, boordevol voedingsstoffen en hulpstoffen. Zo zit keltisch zeezout waar nog vele malen meer mineralen in zit dan in gewoon keukenzout. Het gaat er hierbij niet om dat je door middel van het keltisch zeezout aan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van al deze mineralen zal komen, maar het feit dat al deze mineralen elkaar ondersteunen, bijvoorbeeld bij de manier waarop je lichaam ze kunnen opnemen en verwerken. Hetzelfde geldt voor kokosbloesemsuiker. In tegenstelling tot kritsalsuiker is deze suiker niet geraffineerd en bevat het mineralen als magnesium, ijzer, zink en kalium.
Als je aan cacao denkt dan kom je waarschijnlijk al snel uit bij chocolade. De realiteit is echter dat chocolade over het algemeen alleen een bepaald percentage magere cacaopoeder bevat. Hetgeen wat overblijft na het raffineren van cacao. Voor de rest wordt de chocolade 'opgevuld' met suiker en andere hulpstoffen. Hoewel 'opgevuld' is het voor ons lichaam vrij 'leeg'.
Dat is wel anders bij de rauwe cacao. Doordat deze nagenoeg niet bewerkt of verhit is, zit het nog boordevol gezonde en waardevolle voedingsstoffen. Zo is rauwe cacao een grote bron van magnesium, zink, selenium, kalium, calcium, koper, tryptofaan, anti-oxidanten en zo gaat het lijstje nog wel even door... En ook energetisch is rauwe cacao een bijzonder goedje. Niet voor niets heeft het de Latijnse naam Theobroma wat 'voedsel van de goden' betekent. Al van oudsher werd cacao gebruikt tijdens ceremonies, rituelen en offerandes. Het werd gebruikt om verbinding te maken met het goddelijke en om het hart te openen.
Dit is één van de redenen om in een ceremoniële setting met intentie rauwe cacao te drinken. Zowel fysiek als energetisch opent rauwe cacao het hart. Hierdoor wordt het mogelijk om intenser te voelen, iets dieper te zakken of meer te kunnen zien. Je open te stellen voor verbinding (met jezelf, het hogere of een ander) of meer (zelf)liefde te kunnen ervaren. Voor mij brengt de rauwe cacao me steeds een beetje meer thuis.
Al snel na dat eerste kopje en die eerste bestelling rauwe cacao besloot ik een cacao ceremonie facilitator training te volgen en niet lang daarna volgden de eerste cacao ceremonies. Als ik nu terugkijk op het afgelopen jaar dan is er ongelooflijk veel gebeurt. Zoveel ervaringen, zoveel gevoeld, zoveel mooie mensen mogen ontmoeten, zoveel magische momenten, zoveel bijzondere ceremonies. Diep dankbaar ben ik voor de rijkdom van deze ervaringen.
Nieuwsgierig geworden naar een cacao ceremonie?
Aankomende zondag 11 juni faciliteer ik de laatste cacao ceremonie voor de zomer. Er zijn nog een paar tickets beschikbaar → Tickets cacao ceremonie 11 juni.
Na de zomer volgen weer nieuwe cacao verschillende soorten cacao ceremonies. Hou deze LoveNotes in de gaten of schrijf je in voor mijn mailings om op de hoogte te blijven.
In de quickie van deze week een hele fijne snelle oefening om al je Happy Hormones te activeren. Wil je trouwens meer te weten komen over die Happy Hormones? In de cursus Volledig Vrouw ga ik hier dieper op in (en op nog veel meer dingen natuurlijk...).
❤️
Renée
'Zo binnen, zo buiten' is een principe wat in de oude spirituele filosofische tradities zijn oorsprong vindt en in allerlei hedendaagse leren en culturen nog steeds een belangrijk principe is. Zo zijn bijvoorbeeld veel teachings uit de Law of Attraction op dit principe gebaseerd. De Law of Attraction leert ons in wezen dat gelijken elkaar aantrekken. Als je dus in staat bent om je binnenwereld in lijn met je verlangen te brengen, dan 'kan het niet anders' dan dat de buitenwereld zich hierop afstemt en je verlangen dus naar je toekomt.
Het was de Egyptische filosoof en mysticus Hermes Trismegistus die als motto 'zo boven, zo beneden' had. Hermes Trismegistus was de grondlegger van de Hermetisme, een levensbeschouwing waarin het verwerven van gnosis centraal stond, kennis van God, de kosmos en de mens zou moeten leiden tot verlichting en verlossing. 'Zo boven, zo beneden' verwijst naar de gelijkstelling van hemel en aarde, van de microkosmos en de macrokosmos.
In de moderne tijd waarin steeds minder mensen relateren tot een God boven ons is 'zo boven, zo beneden' geherformuleerd naar 'zo binnen, zo buiten'. Verwijzend naar een gelijkstelling tussen onze binnenwereld en onze buitenwereld. Al zie ik ook een overeenkomst tussen de bekende uitspraak 'wie goed doet, goed ontmoet' uit de Bijbel en het principe van 'zo binnen, zo buiten'.
En er zijn nog veel meer stromingen of tradities waarin het principe van 'zo binnen, zo buiten' terugkomt, denk aan het Taoïsme, Boeddhisme en het Hindoeïsme.
Als een principe op verschillende manieren, in verschillende woorden in vele verschillende tradities terugkomt dan raakt het waarschijnlijk aan een soort universele waarheid. Een principe wat blijkbaar vanuit verschillende invalshoeken als kloppend wordt gezien. En dat maakt de verscholen wijsheid in 'zo binnen, zo buiten' alleen maar waardevoller.
Stel je voor dat je in een bioscoop zit. Er speelt een spannende film waarbij je ziet dat een vrouw bij de volgende hoek op de straat overvallen zal worden. Als je de vrouw zou willen waarschuwen dan heeft het vrij weinig zin om naar het scherm te rennen en heel hard naar de vrouw te gaan roepen. Het heeft geen zin omdat de oorsprong van de film niet op het doek ligt. Het doek is slechts waar de film op geprojecteerd wordt. Als we invloed willen uitoefenen op de film dan moeten we naar de oorsprong, de projector die zich achter ons bevindt.
Dit is een metafoor voor de manier waarop het leven zich voor ons manifesteert. Stel je nu voor dat de projector in jezelf zit en het leven waar je je in bevindt het bioscoopscherm is... Dat wat zich in je leven afspeelt is een direct resultaat van hetgeen er in jou, in de projector, wordt afgespeeld. Besluit jij de film in de projector te veranderen, dan zal het resultaat op het doek, in je leven, ook veranderen.
'Een betere wereld begint bij jezelf', of zoals Mahatma Gandhi zei:
Be the change you want to see in the world
De meest krachtige transformatie begint van binnenuit.
Maar waar ik eerder ook al over schreef is ons bewustzijn te verdelen in het bewuste, het onderbewuste en het onbewuste. Alleen ons bewuste bewustzijn kunnen we sturen, alleen hier hebben we direct invloed op. Het onderbewuste en onbewuste kunnen we niet direct sturen en we hebben er maar weinig invloed op. Met tijd, aandacht en commitment kunnen we stukken uit ons onbewuste overschrijven, maar dit gaat zeker niet vanzelf. Tot die tijd zullen we voor een groot deel geregeerd worden door hetgeen er in ons onbewuste leeft.
Willen we dus invloed uitoefenen op 'buiten' dan hebben we het innerlijk werk te doen van het stapje voor stapje opschonen van allerlei onbewuste overtuigingen, patronen en ervaringen. Overtuigingen, patronen en ervaringen die zich nog steeds keer op keer manifesteren in ons leven.
En dit idee kan best wel wat weerstand oproepen. Want hoezo manifesteren we zelf oorlog, of ziekte, pijn of verlies? Dit principe pretendeert dat alle narigheid in de wereld zijn oorsprong vindt in onszelf.
Vaak is dit niet zo makkelijk aan te nemen, simpelweg omdat we niet graag van onszelf onder ogen willen komen dat we zulke diepe schaduwkanten met ons meedragen. Liever kijken we dan weg, geven we iemand anders de schuld en wijzen we naar de buitenwereld.
Het vraagt moed om jezelf volledig onder ogen te komen. The good, the bad, the pretty and the ugly. We zijn het allemaal... geen uitzondering. En als we al die delen van onszelf naar het licht (in ons bewustzijn) kunnen brengen en in ons hart kunnen sluiten, dan komen we thuis. Een hachelijke taak waar we ons hele leven en wellicht vele levens mee zoet zijn, maar het kan niet anders dan de moeite waard zijn.
De quickie van deze week is één van mijn persoonlijke favorieten om mijn energie te zuiveren. Heel fijn om voor het slapen gaan te doen, maar kan de hele dag door toegepast worden.
❤️
Renée
Sinds we een paar jaar geleden een vouwwagen hebben gekocht gaan we ieder jaar een paar weken kamperen. Waar ik altijd de neiging heb gehad om op dag 1 de foldertjes van alle activiteiten in de buurt te verzamelen om van daaruit een 'plan de campagne' voor de vakantie te maken, zak ik ieder jaar een beetje meer in de rust. Ieder jaar dat we gaan kamperen hoef ik een beetje minder van mezelf en zak ik dieper weg in de rust en het genieten van de vakantie.
Ik weet nog goed dat ik vorig jaar echt het gevoel had dat ik in een andere staat van zijn zakte, ontspannen, licht en verbonden. Alsof ik net een stukje dieper kon ademen, net iets meer lucht kreeg. Heerlijk was dat. Het was overigens ook tijdens deze vakantie dat De Kracht van Verbinden een soort van geboren werd. Hierover schreef ik de eerste Love Note op deze website; Een nieuw begin.
Ik weet ook nog goed dat ik (net zoals het jaar ervoor) echt voelde dat ik het één en ander wilde veranderen in mijn leven. Kort samengevat kwam dat neer op minder spullen, minder afspraken, minder doen, meer ruimte, meer zijn. En ook dit jaar lijkt hier, op het eerste gezicht, maar weer weinig van terecht gekomen.
Als je naar de oppervlakte van dit patroon kijkt dan is het makkelijk om te denken dat ik niets leer van mijn ervaringen op de camping. Dat ik na mijn vakantie gewoon weer verval in mijn oude patroon om het een jaar later weer allemaal opnieuw te doen. Toch geloof ik, dat als je dieper kijkt dit niet helemaal waar is.
Ik moet denken aan een tantrisch event waar ik vorig jaar met mijn man was. Het was een ongelofelijk bijzondere, energetisch geladen dag. Flying high en touching the sky... Op de boost van hormonen die door zo'n ervaring vrijkomt kun nog een paar dagen vliegen... en daarna neemt het allemaal weer af en zakt de opwinding weer weg... Dat betekent helemaal niet dat de ervaring niet van betekenis is geweest. Wat zo'n event namelijk doet is dat het je even helemaal optilt naar een hoge frequentie, alsof je bovenop de ladder wordt geplaatst. Hier kun je voelen, proeven, ervaren en geraakt worden. In de loop van de dagen of weken daarna zak je weer omlaag op de ladder naar je 'normale' frequentie. De bedoeling van zo'n event is dan ook niet een soort quantum leap naar een nieuwe 'hoge' frequentie, maar een kans om te proeven aan een nieuwe frequentie zodat je je verlangen daarop af kunt stemmen. Dit verlangen functioneert vervolgens als een soort kompas wat je helpt richting te geven aan je groei.
Deze groei moet stapje voor stapje gaan omdat je lichaam en je energie wezen iedere keer weer moet wennen en aanpassen aan nieuwe frequenties. De stappen kunnen weliswaar groot zijn, maar we kunnen nooit stappen overslaan zonder dat we hier vroeger of later op terug zullen moeten komen.
Op dezelfde manier zet een paar weken op de camping mij ook op een andere trede op de frequentieladder. Het laat me voelen en ervaren hoe het op die frequentie is, zodat ik ervoor kan kiezen mijn verlangen hierop af te stellen.
Maar er is meer...
Dat we door onze ervaringen in andere frequenties terecht komen die goed voelen, betekent niet altijd dat we deze ook actief moeten najagen of tot een permanente staat van zijn moeten maken.
Dat heeft alles te maken met de kracht van contrast, ofwel polariteit. De Wet van Polariteit is één van de universele wetten. In eerdere Love Notes kwam de Wet van Aantrekking (LOA) al voorbij. Voor veel mensen is dit de eerste universele wet waar ze bewust mee in aanraking komen maar er zijn dus nog veel meer universele wetten die allen net zo belangrijk zijn. De Wet van Polariteit leert ons dat we in een wereld van tegenstellingen leven maar dat deze tegenstellingen in wezen twee uitersten van hetzelfde zijn en dus één. Er is geen klein zonder groot, geen warm zonder koud, geen dag zonder nacht enzovoorts.
Contrast helpt ons om scherp te zien, helpt ons om onderscheid te maken tussen verschillende ervaringen. Hoe groter het onderscheid, hoe beter we het verschil kunnen voelen.
Ik gebruik wel eens het voorbeeld van een waxinelichtje. Als je deze in de volle zon zet (geen contrast) is het vlammetje bijna niet te zien. Zodra je het waxinelichtje in een donkere kamer zet (groot contrast) wordt het vlammetje super goed zichtbaar.
Contrasten helpen je dus voelen en fascinerend genoeg helpen contrasten je dus ook om fijngevoeliger te worden. Fijngevoeliger worden betekent namelijk dat je beter in staat bent om contrasten waar te nemen.
Binnen de tantra wordt er ook veel gewerkt met contrasten. Bijvoorbeeld tussen de mannelijke en de vrouwelijke energie*. Al spreek ik persoonlijk liever van Shiva en Shakti of van Yang en Yin omdat deze termen wat minder verwarrend zijn. Bij mannelijke en vrouwelijke energie denken we al snel aan mannen en vrouwen terwijl tantra ons juist wil leren dat we allemaal, ongeacht ons geslacht, deze energieën in ons systeem hebben. Vuur en water, actief en passief, doen en zijn, stevigheid en zachtheid, analyseren en creëren enzovoorts. Het ene is daarin niet beter dan het andere, het ene moment kan wel meer vragen om het ene of het andere...
De kunst is om al die verschillende contrasterende ervaringen in jezelf tot je beschikking te hebben... Zodat je vloeiend van het ene in het andere kunt stappen als de situatie of je verlangen daarom vraagt.
* Wil je meer weten over de vrouwelijke en de mannelijke energie? Ik nam er vorig jaar een reeks van drie podcasts over op. Vrouwelijke en mannelijke energie Deel 1 - Vrouwelijke en mannelijke energie Deel 2 - Vrouwelijke en mannelijke energie Deel 3.
De quickie van deze week is een ademhalingsoefening die zorgt voor verfrissing in ons hele systeem. Heel fijn om achter de hand te hebben tijdens warme zomerdagen...
❤️
Renée
Ik was 18 toen ik begon aan mijn studie Humanistiek. Ik schreef al eerder hoe ik verliefd werd op deze studie naar aanleiding van de slogan 'de mooiste studie is de mens'. De opleiding werd in die tijd omschreven als: 'een multidisciplinaire opleiding met als centrale thema's zingeving en humanisering.' De centrale vragen waren met andere woorden:
Hoe geven mensen betekenis en zin aan hun leven?
Hoe kunnen we humane, maatschappelijke verhoudingen bevorderen?
Grootse vragen en levende vragen. Want volgens mij is er niet één sluitend, voor altijd geldend antwoord hierop te formuleren. Als ik kijk naar mijn eigen leven dan is mijn beleving van zin onder invloed van veel verschillende factoren zoals de fase van mijn leven (en mijn cyclus) waarin ik me bevindt, mijn persoonlijke proces, de dynamiek in mijn omgeving, de mensen die ik ontmoet en zelfs het weer... want als het zonnetje schijnt heb ik er over het algemeen veel meer 'zin in', dan wanneer het grijs en nat is... De beleving van de zin van het leven kan dus een nogal dynamisch iets zijn... en daarnaast heb ik vaak het gevoel dat taal te beperkt is om de echte essentie te vatten. Alsof de lading nooit helemaal gedekt wordt door woorden, maar eigenlijk alleen maar diep gevoeld kan worden.
Het is voor mij dus heel vanzelfsprekend om stil te staan bij zin en zingeving. Te reflecteren op en te voelen op het leven. Maar ik ben er ook achter gekomen dat dit lang niet voor iedereen het geval is.
In mijn eerste baan na mijn studie werkte ik als veldwerker met dak- en thuisloze jongeren met meervoudige problematiek. Tot mijn grote verbazing was zingeving nauwelijks onderwerp van gesprek hier. Er werd tegen mij gezegd dat dit iets was waar ze wel mee aan de slag gingen als bad-bed-brood geregeld zijn. Met andere woorden; zingeving is niet onze taak, daar houden anderen zich wel mee bezig.
Deze reactie heeft mij altijd erg verbaasd maar deed me realiseren dat zingeving als iets moeilijks wordt ervaren. Dat de vraag naar de zin van het leven voor veel mensen een te grote en te moeilijke vraag is. En wanneer iets als te groot en te moeilijk wordt ervaren, bewegen we er liever van weg.
Ik denk dat zingeving helemaal niet altijd zo groots en overweldigend hoeft te zijn. Zingeving kan ook zo eenvoudig zijn als het gevoel hebben dat het zin heeft wat je doet. Om even terug te gaan naar die dak- en thuisloze jongeren; ze worden uitgedaagd verantwoordelijkheid te nemen, hun leven in eigen hand te nemen en destructieve patronen om te buigen naar meer constructieve patronen. Om al die veranderingen te doorleven en daar een duurzaam resultaat uit te halen lijkt het mij van het grootste belang dat je er een gevoel is dat het zin heeft om het anders te gaan doen in het leven. Want als je niet het minste gevoel hebt dan iets zin heeft, waarom zou je het dan doen?
In de tijd dat ik aan deze baan begon was ik nog bezig met het schrijven van mijn afstudeerscriptie. In deze scriptie onderzocht ik hoe het vermogen te kunnen genieten van je leven van invloed is op de mate waarin we zin ervaren in het leven. Je zou kunnen zeggen dat ik op zoek was naar krachtbronnen in het leven. Al die focus op moeilijkheden, worstelingen en problemen zorgen er niet perse voor dat we als mens de sparkle van het leven voelen. Terwijl het feit dat we leven, de wijze waarop ons lichaam functioneert, en de rijkheid van voelen en ervaren voor mij toch niets minder dan magisch is...
Ergens in deze periode kwam ik ook voor het eerst bij Vipassana terecht, een tiendaagse meditatiecursus waarbij je in stilte leeft en meer dan tien uur per dag mediteert (zittend met je ogen dicht). Ik heb hier ongelooflijk veel geleerd, een levensgrote uitnodiging om naar binnen te gaan en het universum wat daar leeft te verkennen. Een paar jaar later ging ik opnieuw en ondanks de waanzinnige impact van de ervaring keek ik ook verwonderd om me heen en bedacht ik me dat deze, door de wol geverfde mediteerders, nou niet bepaald sprankelden van levensvreugde. Ik ben me ervan bewust dat dit kan komen door de context waarin ik hen ontmoette, maar desondanks wat het voor mij een motivatie om mijn horizon verder te verbreden.
Ik kwam in aanraking met Kundalini Yoga, wat mij leerde energie in mijn wezen te cultiveren en gevoeliger te worden. En daarna kwam Tantra op mijn pad.... dit voelde als thuiskomen. Tantra leerde me lichtheid, plezier en het spelen terug te vinden.
Ik herinner me nog goed een Osho ademmeditatie die me op zo'n diep niveau mijn essentie deed ervaren. Ik kon zien hoe er, als bij een ui, allerlei lagen van conditionering, identiteiten en zwaarte rondom een kern van helder licht, speelsheid, enthousiasme en liefde was ontstaan. En voor mij gaat de reis van het leven om het afpellen van die ui, laagje voor laagje dichter bij die kern en essentie te komen. Om daar te ontdekken dat de zin van het leven precies gelegen is in dit proces...
De quickie van deze week is de prachtige oude Hawaïaanse practice van Ho'oponopono.
❤️
Renée