Kernovertuigingen
In mijn coach-opleiding in 2014 leerde ik voor het eerst over (belemmerende) kernovertuigingen. Vaak onbewuste overtuigingen die ons hele denken, voelen en doen kunnen sturen. Iedereen heeft er wel een aantal van die. Het zijn van die belemmerende overtuigingen als:
Ik ben niet goed genoeg
Niemand houdt van mij
Ik ben niets waard
Ik wordt altijd in de steek gelaten
Ik verdien het niet om te leven
En zo kan ik nog wel even verder gaan...
De negatieve kernovertuigingen ondermijnen je gevoel van waardigheid en eigenwaarde. Ze zijn als duiveltjes die altijd op je schouder meereizen en je vertellen waarom jij als je puurste zelf niet oké zou zijn...
Vaak wordt gezegd dat je belemmerende of negatieve kernovertuigingen teniet kunt doen door er iets positief tegenover te stellen. Een affirmatie of een mantra die je telkens als de kernovertuiging zich aandient herhaalt. Het idee is dan dat de oorspronkelijke kernovertuiging langzaam overschreven wordt door de nieuwe positievere overtuiging.
Eerder deelde ik in mijn Love Note over Spirituele luchtkastelen al mijn bedenkingen over de new age teachers van de Law of Attraction. In mijn optiek is het kort door de bocht om je alleen te focussen op het positieve. Enerzijds omdat het negatieve, of liever gezegd; de schaduw, zich altijd op zal dringen. Dat wat in de schaduw zit wil gezien worden en zal zich hoe dan ook een weg naar het licht banen. Simpelweg doen alsof het niet bestaat is naïef. En anderzijds omdat je onbewuste mind zo ongelooflijk veel groter en krachtiger is dan wat je bewust positief kunt affirmeren... Je zou kunnen zeggen dat het vechten is tegen de bierkaai.
Het begin
De overtuigingen ontstaan natuurlijk altijd ergens. Ze zijn altijd een reactie ergens op, een gebeurtenis die te groots was om volledig te doorvoelen of iets wat in je leven heel vaak tegen je gezegd is. Dit geldt voor zowel positieve als negatieve overtuigingen al blijven de negatieve overtuigingen vaak makkelijker en hardnekkiger hangen.
Dat heeft alles te maken met de manier waarop we als kind zijnde onze ervaringen verwerken. Als kind (totdat we ongeveer 27 jaar oud zijn) zijn onze hersenen nog onvolgroeid en volop in ontwikkeling. Dit zorgt ervoor dat het als kind bijna onmogelijk is om bepaalde gebeurtenissen in de juiste context te begrijpen. Het overzicht ontbreekt gewoonweg.
Als bijvoorbeeld moeder een zware dag op haar werk heeft gehad, een conflict met haar baas en ook nog een slecht nieuws telefoontje. En ze is moe, kortaf en verdrietig tijdens het avondeten. Dan mist het kind het vermogen om te kunnen overzien waar de gemoedstoestand van z'n moeder door ontstaan is. Het kind 'kan' dan als het ware niet anders dan het op zichzelf betrekken waardoor onbewust de gedachte kan ontstaan: 'Het is mijn schuld...'. Daar komt bij dat verbinding en authenticiteit de belangrijkste levensbehoeften van een kind zijn. Het kind zal dus (onbewust) alles doen om verbinding in stand te houden. Als het kind zichzelf moet afwijzen om te voorkomen door de groep afgewezen te worden dan zal het kind dat doen. En dit gebeurt in allerlei ordes van grootte, zowel bewust als onbewust.
En ook dat wat er vaak tegen je gezegd is heeft je diepste overtuigingen gevormd. Was het motto van jouw gezin: 'Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg', dan kan dat er zomaar voor gezorgd hebben dat jij geneigd bent jezelf klein te houden, vooral niet op te vallen of te uitgesproken te zijn. Was het motto van jouw gezin: 'Laat je niet kennen', of 'Wees een grote meid/jongen', dan zou het zomaar kunnen dat je moeite hebt met uiting geven aan je gevoelens of emoties.
Social media
Ik kwam op het onderwerp voor deze Love Note aan de hand van een bezoekje aan Instagram afgelopen week. Nu moet ik je eerlijk zeggen dat ik nogal een haat/liefde verhouding met social media heb... Ik zie er best het nut van in, maar voel me er zelf in de regel niet beter door. Het is me opgevallen dat het vooral een magnetische werking heeft als ik zelf niet supergoed in mijn vel zit en ik loop er eerder op leeg dan dat het me energie geeft. Ik worstel dus met het vinden van een gezonde balans en dat gaat me steeds beter af gelukkig.
Maar goed, ik was dus even op Instagram en ik kreeg er meteen de kriebels van. Ik bekeek een paar stories en er bekroop me een gevoel dat ik naar een soort theater of etalage aan het kijken was waarin een beeld wordt neergezet wat schreeuwt: 'Kijk mij nou goed/mooi/interessant/wijs/waardevol/uniek/...' wezen...
Het riep bij mij best wel wat weerstand op waarbij ik heel sterk voelde:
Ik wil vooral mezelf zijn!
En als dat anderen aanspreekt, inspireert of activeert dan is dat geweldig... een soort van collateral benefit zullen we maar zeggen. Maar ik wil niet mezelf constant maar in een zo goed mogelijk daglicht moeten zetten om de wereld te laten zien dat ik goed genoeg of waardevol ben... Dat heb ik lange tijd in mijn leven gedaan en ik vind het dodelijk vermoeiend.
Doorschieten
Het deed me realiseren hoe we soms van de ene kernovertuiging kunnen doorschieten naar de andere tegenovergestelde, net zo destructieve kernovertuiging.
Stel je kernovertuiging is: 'Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.' en je gaat deze 'ombuigen' dan is de uitkomst waarschijnlijk iets in de trant van: 'Ik mag helemaal mezelf zijn en expressie geven aan alles wat er in mij leeft'. Prachtig en ook waar natuurlijk... met tegelijkertijd de valkuil dat het theatraal en hysterisch wordt... alles moet dan immers kunnen en normaal moet ten allen koste vermeden worden...
Net zoals iemand die extreem voorzichtig en strikt op zijn/haar grenzen is, die daaruit los wil breken en vervolgens zichzelf schade aandoet door volledig grenzeloos te worden...
Het zijn de uitersten op hetzelfde spectrum. Net zoals zwart en wit ook op hetzelfde spectrum liggen en dus in wezen één zijn.
Het midden
Als je bent doorgeschoten naar het andere uiterste van het spectrum dan heb je jezelf in wezen nog steeds niet vrijgemaakt van de belemmerende overtuiging. Je hebt hem als het ware alleen maar binnenstebuiten gekeerd maar je bent nog steeds geketend.
Vrijheid van belemmerende overtuigingen ligt in het midden. Het midden van waaruit je zowel normaal als expressief kunt zijn. Het midden van waaruit je zowel introvert als extravert kunt zijn. Het midden van waaruit je niets hoeft te doen, geen rol hoeft te spelen, van waaruit je kunt zijn. Het midden waarin je vanzelfsprekend, intrinsiek waardevol, bijzonder, mooi en uniek bent.
Het is misschien wel een levenslange reis maar ik kan oprecht zeggen dat ik me meer en meer blij, ontspannen en op mijn gemak voel met mezelf. Gewoon zoals ik ben... zonder dat ik iemand hoef te zijn.
Quickie
De quickie van deze week over verzachten kan enorm behulpzaam zijn om weer terug te keren bij je eigen zachte, liefdevolle en mooie kern.
❤️
Renée
