Een vallende ster
Tijdens een koude slapeloze nacht besloot ik even een wandelingetje te maken, in de hoop dat een beetje beweging me zou helpen om daarna wel lekker in slaap te vallen. Het was doodstil op de camping en donker. Eén van de dingen die ik erg kan waarderen aan deze camping is dat ze de lantaarnpalen lekker uit laten. Gecombineerd met het feit dat de camping midden in de Ardense natuur ligt maakt dat het zwart nacht is en er een prachtige sterrenhemel boven me aan het schitteren is.
Ik besluit even te gaan zitten op een bankje aan het water, kijk omhoog om de sterrenpracht in me op te nemen en zoef, een vallende ster!
Uiteraard heb ik volgens goed gebruik een wens gedaan, hardop uitgesproken met alle sterren en de wijdse natuur als mijn getuigen.
Ik wenste dat ik op een plek mag komen waar ik helemaal in mijn element ben.
Surfen op de golven van zekerheid en onzekerheid
Eerder die avond heb ik eindeloos in het vuur zitten turen, kijkend naar de dansende vlammen, me afvragend wat mijn plek is, waar ik nu eigenlijk echt goed in ben en wanneer ik in mijn element ben. Soms weet en voel ik het zo helder en op andere momenten lijkt die zekerheid zo ver weg en heb ik geen idee. Het ene moment kan ik heel sterk voelen dat er geen woorden nodig zijn omdat de magie van het leven voor zichzelf spreekt en het andere moment kan ik overvallen worden door een gevoel van weinig waarde omdat ik niet in woorden kan vatten wat ik te bieden heb.
Misschien is het wel het verschil tussen zijn en doen. De magie zit vaak in het maar gewoon zijn. En voor je het weet schiet je in het doen en lijkt het alsof je het pure zijn kwijtraakt.
Ik moet denken aan het beeld van een handje strandzand. Als je je handen dichtknijpt in een poging het vast te houden zal het langs alle kieren ontsnappen… Het moment dat je loslaat en ontspant zal het zand in je hand blijven liggen. Je hoeft niets te doen om te zijn, en daarin ligt de grootste waarde verscholen…
De elementen
Maar goed, ik wenste dus dat ik op een plek mag komen waar ik helemaal in mijn element ben… In de dagen daarna heb ik een hoop zitten mijmeren over wat dat eigenlijk betekent. Want laten we wel wezen, het is ook een beetje abstract…
Het fascinerende was dat ik tijdens deze vakantie talloze keren naar de stromende rivier heb gekeken, of het gepassioneerde vuur. Je hebt misschien wel eens gehoord van de uitspraak:
Je kunt nooit twee keer in dezelfde rivier stappen.
Ik realiseerde me dat ook vuur in geen enkel moment hetzelfde is. Zelfs als het windstil is, beweegt er altijd lucht en toen ik door grotten liep die honderden miljoen jaar geleden gevormd zijn en zich nog steeds vormen kwam ik tot het besef dat zelfs steen (het element aarde) in beweging is en leeft.
De elementen zijn allemaal in beweging. Ieder op z’n eigen manier en met z’n eigen karakteristiek maar zeker niet eenduidig. Die stromende rivier was zowel rustig kabbelend als wild stromend. En ook de bulderende waterval, dikke regendruppels en de fluweelzachte nevel van een fontein zijn allemaal water. Net zoals vuur verwoestend, transformerend, passievol, heet, kalm, stil, knisperend en verwarmend kan zijn. De wind je haren kan doen dansen, in je rug kan staan of zich juist tegen je kan keren, geuren met zich meebrengt en zich uit in een diepe teug adem of een zucht uit. De beweging en levendigheid van aarde is moeilijker waar te nemen omdat ze vaak langzamer gaat waardoor we ze moeilijker kunnen waarnemen. Maar het besef dat grotten groeien en in beweging zijn, dat er met ieder druppeltje water een stukje kalkafzetting meekomt is wat bij betreft bijna magisch. En je kunt ook denken aan rotsblokken die loskomen of een omvallende boom. Maar het best laat aarde zich nog duiden in een onvoorwaardelijke stevigheid, iets waar je tegen kunt leunen en op kunt bouwen.
Het leven stroomt in mij
Alles hier op aarde (inclusief wijzelf en misschien wel alles in het hele universum) is ontstaan uit een unieke samenstelling van de elementen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Ons fysieke lichaam is aarde, bloed en andere lichaamssappen is water, bij processen als vertering komt warmte/vuur vrij, we ademen lucht en ons energetische lichaam is ether.
Dit is geen vaag filosofische concept maar op allerlei manieren waarneembaar. We kunnen in vuur en vlam staan, koken van woede, een frisse wind door ons hoofd voelen, het leven voelen stromen, het gevoel hebben dat we droog staan, zinderen van de energie, een storm door ons heen voelen razen, het gevoel hebben dat we geen (of juist wel) lucht krijgen, ons zwaar voelen, het gevoel hebben dat er een aardverschuiving plaatsvindt, we kunnen ons soepel voelen of vast en stijf en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Zoals de rivier stroomt, zo stroomt het leven ook door mij. Soms rustig, soms wild, soms alles overspoelend en nooit hetzelfde.
Op deze manier kunnen de elementen een prachtige ingang zijn om het leven in jezelf te verkennen. Verbindt je met de elementen buiten je, om contact te maken met de elementen in jezelf.
Quickie
De quickie van deze week is een fijne, korte maar krachtige Kundalini meditatie Tranquilize the Mind.
❤️
Renée
